عمران صلاحي خدابيامرز مي‌گفت طنزنويس به عيب مي‌خنده نه به نقص. عيب هم اون چيزيه كه اكتسابيه در مقابل نقص كه خداداديه. مثلا "تظاهر" يه عيبه در حالي كه "زشترويي" يه نقصه. مثلا من اگه دروغ بگم يه طنزنويس حق داره اين كار رو مسخره كنه ولي اگه چشماي من ريز يا دهنم گشاد باشه طنزنويس حق نداره اينا رو مسخره كنه و اين خصوصيات به كسي مربوط نيست.

اين مساله هم كه خانم ژيلا بني يعقوب چه شكلي داره قطعا در زمره همون چيزهاييست كه به كسي مربوط نيست. ولي به نظر شما با ديدن اين دو تا عكس كه هردو در سايت گويانيوز و از طرف خود خانم بني يعقوب قرار داده شده، من حق دارم دست كم از اون عزيزي كه با اين مهارت خانم بني يعقوب رو در ورسيون2 ظاهر كرده، خواهش كنم بياد سري هم به اين قد و قامت ناساز و رخسار ناهموار ما بكشه يا نه؟ (البته به شرطي كه قبلش جناب  بهمن امويي (آقاي خانم بني يعقوب) رو به چيزي تو مايه‌هاي بهرام رادان تبديل كنه كه مطمئن بشم نمونه كار قبلي‌ش اتفاقي نبوده!)