تحلیل انتقادی وضعیت فعلی جهان – که هیچ راه حل روشنی، هیچ‌گونه توصیه “عملی” در این باره که باید چه کرد، به دست نمی‌دهد و هیچ کورسویی هم در انتهای تونل به چشم نمی‌خورد و اگر هم به چشم بخورد به خوبی می‌دانیم که می‌تواند نور چراغ قطاری باشد که از روی ما خواهد گذشت- معمولاً با سرزنش روبرو می‌شود:‌” آیا منظورتان این است که باید هیچ‌کاری نکنیم؟ فقط بنشینیم و انتظار بکشیم؟” این‌جاست که باید همه جرات‌مان را جمع کنیم و پاسخ دهیم: “بله، دقیقاً همین”. وضعیت‌هایی هست که یگانه اقدام به راستی “عملی” این است که در برابر وسوسه درگیر شدنِ فوری مقاومت کنیم و با تکیه بر تحلیل انتقادیِ صبورانه “به انتظار بنشینیم و ببینیم چه پیش می‌آید”.

———–

اسلاوی ژیژک/ خشونت (پنج نگاه زیرچشمی) / ترجمه علیرضا پاکنهاد/ نشر نی/ از طریق وبلاگ خواب بزرگ