آنقدر روزنامه کیهان داستان های تخیلی-جاسوسی در مورد خانه هنرمندان ایران نوشت تا بالاخره بهروز غریب پور از آنجا استعفا داد.

من تا به حال چند بار با غریب پور گفتگو کرده ام که حاصل آنها دو مصاحبه منتشر شده در شرق و همشهری بود و چند ساعت حرف های خصوصی.

غریب پور را خیلی دوست دارم اما جنس دوست داشتنم بیشتر از آنکه احساسی و اخلاقی باشد (آنطور که یک زمانی خاتمی را دوست داشتم) از جنس سودانگارانه است. غریب پور را به این خاطر دوست دارم که صریح است و قاطع و کاری و حاصلجمع سودهایی که به فرهنگ این مملکت رسانده خیلی بیشتر است از زیان هایش.

یک بار در مصاحبه ای ازش پرسیدم راست است که می گویند شما با لابی کردن کارهایتان را پیش می برید؟ رک و راست گفت بله. و بعد توضیح داد که اصلا بدون لابی کردن انجام کار فرهنگی در این مملکت برایش غیرممکن است.

خانه هنرمندان ایران را غریب پور از یک پادگان نیمه مخروبه رضاشاهی تبدیل کرد به پررونق ترین مرکز فرهنگی ایران. آن هم در جایی نسبتا پرت. کشتارگاه تهران را او تبدیل کرد به فرهنگسرای بهمن و "بینوایان" یکی از پرفروش ترین تئاترهای تاریخ ایران را – در دوره ای که میرسلیم وزیری ارشاد مملکت را می کرد- او برای مردم به صحنه برد. 

در دهه 60، همین غریب پور بود که تئاتر شاد سایه ای "6 جوجه کلاغ" (اسمش را مطمئن نیستم درست نوشته باشم) را برای بچه های و بزرگترهای غمزده و افسرده حال آن ایام به صحنه برد.

و همین غریب پور بود که در سال 58، در آن جو انقلابی پر التهاب در کانون پرورش فکری مرارت ها کشید و بعضی سالن ها را دوباره راه اندازی کرد. او کسی بود که به جای کنار کشیدن و غر زدن و "لنگش کن " گرفتن، رفت وسط معرکه. رفت وسط معرکه و البته مثل تمام کسانی که به میدان می روند، خاکی شد، اما کار کرد. تهمت در خدمت رژیم جمهوری اسلامی بودن را از این طرف، تحمل کرد اما باز هم کار کرد.

بخشی از آبروی فرهنگی جمهوری اسلامی مدیون اوست.

واقعا جمهوری اسلامی دارد به کجا می رود؟ بعضی اوقات با خودم می گویم کاش دلم برای این مملکت نمی سوخت، کاش من هم آرزوی براندازی داشتم، کاش من هم به مرحله کرخی محض رسیده بودم…

آنوقت بی خیال این طور خبرها می شدم. حتی شاید لبخندی از سر رضایت هم می زدم…

واقعا دارند ما را کجا می برند؟

—————————————

پی نوشت:

1- اگر کسی لینک آن دو مصاحبه من را یافت، لطفا در بخش کامنت ها بگذارد.

2- این مطلب که در حقیقت سرقیچی های یک مصاحبه رسمی با غریب پور است را از دست ندهید.

3- لینک یا مصاحبه مربوط به خبرگزاری مهر با غریب پور، کار نمی کند. یعنی در چندباری که من امتحان کردم، هربار صفحه باز می شود اما چیزی توش نیست! شما هم ببینید.

0 Points


4 thoughts on “خسته نباشید آقای غریب پور!”

  1. داش پرویز گفت:

    عجب بساطی شده. من در اعتراض به این قضایا و یه سری قضایای دیگه پرشین بلاگمو جم کردم بردم بلاگ بلاد کفر

  2. نق نقو گفت:

    سلام
    بی اجازه! لینک شمارا اضافه کردم
    برقرارباشی

  3. آقا به شدت در باب این آقا با شما، به قول میرزا، وحدت اکید می کنیم. علی الخصوص این واقع نگری ایشان در باب این که مکان فرهنگی اگر توجیه اقتصادی نداشته باشد، می رود هوا.

پاسخ دادن به خران دو عالم لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *